Son yıllarda liderlik kavramı eğitim bilimlerinin kavramları ile birleşmektedir. Bunlardan bazıları öğretim liderliği, okul liderliği, öğretmen liderliği, öğrenme liderliği ve eğitim programı liderliğidir. Yukarıda verilen kavramları kullananlar, liderlik becerilerini geliştirmek için farklı gruplara odaklanmaktadır. Örnek olarak, öğretimsel liderlik, hedefleri açık hale getirme, eğitim programını yönetme, ders planlamalarına rehberlik etme ve öğrencinin öğrenmesini kolaylaştırma sürecinde müdürün görevlerine vurgu yaparken, eğitim programı liderliği, eğitim programlarının odaklanacağı etkinlikler içinden en değerli olanların seçilmesini, bu temel öğrenme görevlerinin açık hale getirilmesi sürecinde öğretmenleri merkeze almaktadır. Ho (2010) alandaki çalışmalardan hareketle, geleneksel anlayışta vurgulanan öğretmenlerin programın kullanıcıları rolünün program liderleri olarak değişmesi gerektiğini ifade etmektedir. Öğretmenlerin program liderleri olarak görülmediği, programla ilgili kararlarda geri planda tutulduğu okullarda programlar; sınıf ortamındaki öğrenme ve öğretme etkinliklerinin karmaşık yapısına yardım edemez ve okul yönetimi ve öğretmen arasındaki bağın kopmasına neden olur (Ho ,2010).  Her iki durum da eğitimde istenen hedeflere ulaşılmasına ve özellikle öğretmenin kendini geliştirmesine engel teşkil edebilecek durumlardır.

Literatür incelendiğinde, eğitim program liderliği, kapsayıcı ve pozitif öğrenme kültürünü artırma, sosyal adalete yönelik modeller üretme, eğitim programı teorisi ve programın sosyo-kültürel ve ekonomik boyutlarına odaklanma şeklinde kendini göstermektedir (Henderson, 2015; Ylimaki, 2012). Liderlik becerilerinin toplum hayatındaki öneminin yeterince açık olması, her kademede liderlik beceri ve yetkinliklerine olan vurgu bu çalışmanın önemini ortaya koymaktadır. Tüm öğrencileri kapsayan ve pozitif öğrenme kültürünü ön plana çıkaran bu anlayışta, bilgiyi uygulamaya dönüştürme, bireysel ve sosyal sorumluluk alabilme, diğer insanlarla bir proje çerçevesine bir araya gelme, sorunları analiz etme ve çözüm önerilerini paylaşma, sadece sınıf için değil yaşadığı sosyal çevre için de etkinlikler düzenleyebilme yetkinlikleri geliştirme amaçlanmıştır. Lisansüstü öğrencileri, sosyal çevre için sorumluluk alma konusunda isteklendirme, eğitsel otobiyografi ve öz-bilinç geliştirme konusunda farkındalık yaratma ise diğer amaçtır.